13:29 - Erdoğan dünyanın konuştuğu Sednaya Hapishanesi’ni işaret etti
10:49 - Bahçeli: İmralı ile DEM yüz yüze görüşmeli
16:18 - GESKON İzmir İl Teşkilatı Görevden Alındı
12:40 - Yurt dışı harç pulu dönemi sona eriyor
11:30 - Halep’te Şiddet Tırmanıyor: Muhaliflerden Kritik İlerleyiş
17:21 - Kocaeli’de Aile İçinde Cinayet: Baba, Oğlunu Öldürdü, Mahkeme Ceza Vermedi
15:51 - “Sahte Dolar Gündemi: Perde Arkasında Neler Oldu?”
11:03 - Uyku problemleri beynin yaşlanma hızını etkiliyor
10:16 - Yetkisiz çakara ceza artacak, bekçi üst araması yapabilecek
10:12 - Duruşma ambulans şoförü Gıyasettin’in itiraflarıyla başladı!
Oyuncu Ceyda Düvenci Serebral Palsi hastası kızı Melisa’ya Instagram hesabından içini döktü.
İşte Ceyda Düvenci’nin satırları; ”Neşem , yolculuğum, gözyaşlarım, kalp çarpıntım, bazen imkansızım, bazen en zor başarım, kendimi çaresiz hissetmelerim, korkularım, mutluluk kahkahalarım, kalbim, sürprizlerim, şükürüm… seninle ilk gün başladığımız hayat yoluna teşekkür ederim… yüzbinlerce kitap okusam, binlerce okul bitirsem senin öğrettiklerinin hiçbirini öğrenemezdim. Evet zor ama bir o kadar da kalpten bir yol bizimki… tüm yorgunluklarını, hayal kırıklıklarını, çabalayıp başaramadıklarını, kendini dünyana saklamanı, fırtınalarını, göz yaşlarını seviyorum… çünkü bir o kadar başarıların, yapabildiklerin, mücadelen, mutlu bir ruhun, özgüvenli bir kişiliğin ve şefkatli bir kalbin, vazgeçmeyen azmin var… herkes fark etsin diye senin gününü yapmışlar ayda 1 kere, serebral palsi günü… özel günleri oldum olası sevmem. Nedense adını koydukları her güne özel o duyguyu yoğun yaşatırlar herkese, gün biter duygusu da uçar gider… ama madem hatırlatma, anlatma günü ya da ayı bu zamanlar… o halde satırları okuyan sana sözüm; bir ömür hatırla, ötekileştirme, korkma, parmakla gösterme, acıyarak bakma, çocuğun yanına kadar gelip anne-babasına “nesi var?” Diye sorma, bize sabır dileme… tüm bunlar yetine insanca yapabileceğin çok şey var… sevgi, şefkat duymayı dene, yardımcı olmayı dene, en önemlisi de evlatlarını sevgi dolu yetiştir… aynı sınıfa serebral palsi’li çocuk geldi diye çocuğu okuldan attırmaya çalışma, aksine mutlu ol… mutlu ol çünkü çocuğun hayata bambaşka bir kalple bakmayı öğrenecek. Derslerde öğretilmeyen bir insanlık dersi alacak. Ve senin bile sağlayamayacağın bir dostluk yaşayacak… serebral palsi sadece bir özellik… bu özelliği sevmeyi dene…”